29 Nisan 2011 Cuma

OTTO BIR AV KÖPEGIDIR VE AVCILIK KANLI BIR HOBIDIR




Avcilik halen üzerinde ortak bir noktaya varilamayan tartismali bir alan.  Etik mi? Spor mu? Yarari var mi? Tarihsel sürecte güdülerimiz bilinc aciklarimizdan modern dünyaya Avci ruh ile mi firliyor?

Bu konuda kesinlikle taraf im ve avciligi onaylamiyorum hatta yasaklanmasindan yanayim. Daha once bunun üzerinde düsünmüslügüm vardi fakat Otto’ dan sonra  avcilar ve av olayi iyice gözme batmaya basladi. 


Türkiye ziyaretlerimizde sokaklarda Otto ile gezdigimizde insanlar ya ciglik atarak kaciyorlar ya da bu kuscu mu? tavsanci mi? ferma veriyor mu? gibi sorular soruyorlar. Nadiren de olsa basini oksamak isteyen cikiyor tabi .  Biz Otto gibi bir av köpegi ile yasamaya hareketli yasamimiza ayak uydurabilecegini ve onu mutlu edebilecegimizi düsündügümüz icin karar verdik. Her gün kostugumuz ve haftasonlari trekkinge ya da kampa gittigimiz icin hem o bizimle mutlu olabilir hem de bize eslik ettigi icin gönül rahatligi ile onunla her yere gidebilirdik. Hareket asigi Vizsla cinsi av köpekleri günde 2 saat yürüyüs disinda kosmazlarsa size ya da eve zarar vermiyorlar fakat mutsuz olup koca gün yatiyorlar. Biz onu kendisine  diledigi kadar  hareket imkani saglayabilecegimiz icin tercih ettik. Av ile ilgili kismini ise asla düsünmedik. Otto’ya bakis acimiz bu sekilde iken Türkiye de farkli bir bakis acisiyla karsilastik ve sok olduk. 



Otto güdüsel olarak ava yatkindi av icin üretilmisti ve yillarca bu sekilde kullanilan bir türden geliyordu fakat buradaki amac neydi iste asil mesle de burada yatiyordu.  


 
Otto’un dogasinda var olan bir avcilikdan bahsedebilir miydik? Cünkü o evrilerek bir av köpegi olmadi. Otto bir tasarim ürünüydü. Tüm bunlari düsündügümde o bir tasarim ise avcilik ne ürünüydü düsünmek gerekliydi.  Oralardan da buralara, geldik avciliga…




Tarihsel acidan arastirip inceledigimizde; yeryüzünde canliligin ve evrimin 3.4 hatta 4 milyar yil once basladigi izlenilebiliyor. Homo sapiens ise yaklasik 250 300 bin yil once peyda olmus. Karnini doyurmasi gereken insan da ilkokuldan itibaren ögrendigimiz sekliyle avcilik ve toplayicilik yapmis. Ne yapsin Mc donald’s yok Burger King yok hayat cok acili ve zevksiz yani ! 


 
Burada önemli olan asil nokta ise su: dogada var olmak icin her canlinin besin ihtiyaci var bunun icin ise insan cinsi hem bitkilerden hem de hayvanlardan faydalanmis ve  avlanmistir. Dikkat cekilmesi gereken yer ise  su: ac kalmamak icin avlanmak zorunda idik. Karnimizi doyurma, üreme gibi temel icgüdülerimiz bizi avlanmak ve ciftlesmek üzere güdüledi. Cinsel icgüdümüz üreme amaciyla halen var olurken ac kalmamk ugruna edindigimiz av icgüdüsünü halen icimizde tasiyor muyuz yoksa bu gecmiste edindigimiz bir aliskanligin sekil degistirilmis halde simarikca moda ya da bos zaman degerlendirmesi adina benligimizdeki siddeti baskilarken kullandigimiz bir yöntem mi? avcı kimliğimiz genetik yapımızın bir parcasi haline mi geldi?


 
Sadece yaşamak için ihtiyacı kadar hayvanı öldüren atalarımızla hayvanlar arasında var olan: Karnımız toksa ve bize bir zarar vermiyorsanız, biz de sizi rahat bırakırız seklindeki anlasma her iki taraf icinde oldukca makul duruyordu. Tek yanlı bir anlaşma olmasına rağmen zalim veya abartılı değildi.
Kısacası hayvanlara, aç olmadığımız zaman hayatlarina karsi müdahalesiz bir yaşam önerilmisti. Tüm bunlarin yaninda avcılık, güçlü bir bölgecilik gelişimi, iş bölümü ve konuşma ile yeni bir üretim biçimi de doğurdu. Sonuc olarak bakildiginda avcılığın doğrudan yiyecek üretim faaliyeti oladigi da bir gercekti . Yalnizca doğanın hazır sunduklarının peşinde kosarak da karnimizi doyurabilirdik. Fakat avcılık gruplar icinde işbirliği, iş bölümü, bireyler arasında sorumlulukların dağıtılması, verilen görevlerin zamanında yerine getirilmesi duygusu zaman zaman da olsa düzenli besin elde edilememesi hallerinde, birlikte tüketim durumu, grup dayanışmasını ve grup psikolojisini ortaya çıkmasi komün yasam icin vazgecilmez bir öge halini aldi. 


 
Fakat unutulan sey su idi ki ilkel komün toplumlar binlerce yil geride kaldi. Üretim toplumu haline geleli yüzyillar oldu. Binbir zahmetle peşinde koştuğumuz hayvanlar, artık paketlenmiş olarak raflarda hazır olarak bizleri bekliyor. Simdilerde asil sorun yiyecek bulmak degil onu alacak parayi bulmak .Bu değişim, bizim davranışlarımızı kökten degisime ugratirken güdülerimize ne yapti? Beslenmek ugruna icimizde var ettigimiz avcıya ne oldu? Avımı kovalayıp yakalama dürtümüz yok mu oldu, eger olmadiysa nereye yöneldi? Avcı ruh , yeni çiftçinin gölgesinde kaldi. Yerlesik düzen ile birlikte insanin diger canlilar üzerinde tahakkümü basladi . 



Avci ve avi üzerindeki sessiz anlasma bozuldu. Hayvanlar üzerinde, mutlak bir üstünlük sağladık ve kontrol edilemeyen tek taraflı bencil bir dünya yarattık. Doganin koydugu en önemli kurali ihlal ettik . Her canliya sunulmus yasam hakkina saygi duymak.. Her havyanin, her canlınin, milyonlarca yıl süren bir evrimin sonucu oldugunu ve yasam zincirinde güclü zayif farki olmaksizin her türün birbirine ihtiyaci oldugunu, bir canlı türünün ortadan kalkması, milyonlarca yıl süren bir evrimin sonucunun yok olması demek oldugunu unuttuk gitti… 


Doga ile olan iliskimiz tüketim toplumunun sundugu zevkler ve cilginliklar arasinda bir hobi, psikolojik destek ve modern rahatlama iliskisine döndü. Birbirimizden uzak olmali fakat bir o kadar da özlemeli bunun yaninda da mesafeyi hem duygusal hem de fiziksel olarak cok dogru koymaliydik. Bu romantik yaklasim modern insanin hastalikli öldürme zevki ile birlesince degerli icgüdümüzü siddetimize kilif yaptik. Dogaya dönüsümüz milyarlik tüfek ve fiseklerle oldu. Tüm bunları düşünürsek; minik betonerme dairelerimizde 21. Yy’ın tüm modern nimetlerinden faydalanip üst düzey sivil bir topluluk  içinde "macera yasamak" ihtiyacı sahte doga canlisini yaratti.



Bunlarin yani sira silaha olan düskünlügü yüzünden avcılık yapan kişiler de yok degil.. Hem macera ihtiyaci hem silah düskünlügü hem öldürmeden haz alma sapkinligi hem de temel icgüdü bahanemiz Avciligi modern insan ihtiyaci olan sporlardan biri yapti cikardi. Poul Rodriguez “avcilik bir spor degildir. sporda iki taraf da bir oyunun icinde oldugunu bilmelidir.” Dese de avcilik hem bir spor hem de bir hobi olarak coktan kurumsal yapisiyla genis bir kitle esliginde hayatlarimizda siddetin hobi hali olarak yerini aldi bile.

Sanırım akli basinda insanin burada yapmasi gereken en önemli sey; ailesini beslemek için binbir zahmetle dışaridaki bir sürü tehlikeye ragmen ava cıkan avcıyla modern hobili full aksesuarli avcimizi ayird etmek.



Kelime anlami olarak avlanmak da üzerinde durulmasi gereken ayri bir psikolojinin sonucu olarak kullaniliyor aslida. Avci avlanmaya gittiginde aslinda kimin av oldugu belirsizdir. Avlanmaya giden kisi ya avlanir ya da avlar. Kelime; her iki anlami da icerisinde barindirir.  Ava yüklenen iyi anlam bize "ben avlanmaya gidiyorum" diyen adamın "ben av olmaya gidiyorum" değil de "ben avcı olmaya gidiyorum" dediğini  düşündürür . Cünkü insan kurban olmak icin degil kurban etmek icin savasmis karni doysa dahi icindeki siddete hakim olamayip avini sadece avlamak icin bile olsa alt etmistir. Vurulan hayvan kus kurt ya da ayi. Ava cikarken sizce av olmaya gidiyorum mu diyordur? Peki avlanma gibi bir hirsi mi yoksa kendini ve ailesini doyurabilme adina giristigi zorlu mücadele mi onu insanla karsilastirir?  Fakat hic ummadigi anda bir duello, hesaplasma, yasamsal mücadele, aclik dürtüsü, intikam, ibret ya da ceza isin icinde olamamasina ragmen bedeninin yarisi ederinde bir kurşunla vurulan kus yere düşer. 


Başında bir av köpeği ( ki o da ögretileni ve genlerine ilistirileni yapiyor ve bilmiyor ve anlamiyor ve anlamayacak)ve eli tüfekli, bıyıklı, basbaya adam dikiliyor. O bir sporcu üstelik. Ve artik 1-0 önde. Galip .  Kuş bütün olan biteni yaralı gözlerle seyrediyor, öldü ölecek  ve son nefesini verirken o an belgeleniyor . Son olarak büyük zaferlerini, ele gecirdikleri düsman askerleri olan ölü kuslari bas asagi tutarak bagirtilar tebrikler esliginde kutluyorlar. Artik eve dönüs yolu huzurlu gececek. Ailesinin yanina zaferle dönen kisi hem sporunu yapmis olmanin verdigi saglik duygusu hem de ailesini yakaladigi düsman kuslarin toplamda 200 gr eti ile tika basa doyuracagi icin müsfik bir gurur yasar. 


Uçan kuşun yasamini sonlandirma insiyatifine sahip olan yüce avci acaba hangi degerin eksikliginden türemistir? Bunu o kisiye hangi ulu güc bahsetmistir. Nasil bir yetkidir bu???



Dizginleyemedigimiz sey aclik icgüdüsü mü? Hayir siddetin ta kendisi…  Icimizdeki siddeti yönelttigimiz canlilar insanlarin yanisira  ne tür bir cirkinligin icine cekildigini dahi bilmeyen av hayvanlari olarak niteledigimiz canlar.  Bu cirkinlige bir de av köpeklerini  ortak ediliyor. Av köpegi diye bir canli türü mü var? Bizler nasil yaratiklariz ki kendi vandalligimiza bir de destek icin öldürüp kiydigimiz ve asla arkamiza bakmadigimiz hayvan türlerinden biri olan köpekleri de ortak edirouz. Bu da isin ayri igrenc olan boyutlarindan biri.

Sonuc:  Sebepsiz yere seninle esit kosullarda bulunmayan bir canliyi sana asla karsilik veremeyecegini bildigin halde sadece seni bataga ceken siddet icgüdünü tatmin etmek adina spor adi altinda nasil ve nasil öldürebiliyorsun?? Sana bu yetkiyi veren makam ya birgün o hayvanlara da ayni yetkiyi verirse ne olacak?? Bence düsünmeye deger…


25 Nisan 2011 Pazartesi

Mazimden kareler..

Maillerini kurcalayip babamin yanlisikla sildigi fotograflarimdan bir kacini bulmuslar. Neredeyse bütün bebekligim kayip saniyordum. Sapsal gibi duran ancak zehir gibi bakan gözlerim tarihe bu fotograflar ile kaydolmustu oysa...


Sakin gibi görünen bu halimin arkasinda parcaladigim 7 carsaf, 22 erkek corabi, 13 bayan corabi, 1 masa örtüsü, 4 sütyen, sayisiz don, 1 hali kenari, 3 odanin duvarlari, 1 baza kösesi yatmakta dostalar..


Burda neden dalginsin derseniz, az önce koltuktan baslayip haliya oradan parkelere ve yataga kadar uzanan isemisligin verdigi hüzün kaplamisti icimi..


Arkadan Gecen fistiga bakarken anneme yakalandik o günü hic unutmuyorum beyaz tüylü o kiz benim cocukluk askimda simdi kimbilir handi jack russel in koynunda düsündükce icim yanar canim acir ask.


Viyana'ya geldigim ilk gün ugradigimiz Goldegg kafanin müdavimi oldum sonradan. Bubate adini taktigim garson abla bana sürekli egitimle ilgili bilgiler verdi beni sevdi. Bense onu verdigi kurabiyeler icin idare ettim zira kendisi cadiya benzediginden beni cok korkutuyordu. O gün hava -15 derece oldugundan mavi battaniyem yine yanimdaydi ve gelecek hamburgerleri merakla bekliyordum.



22 Nisan 2011 Cuma

Neresinden tutsan elinde kaliyor


Bu blogda hayvansevgisi, hayvan nasil sevilir,  hayvanlari neden sevmeliyiz, her canlinin yasam hakkina saygi duymaliyiz, dünya sadece insanlara ait degildir, hayvanlarin da aciyan bir cani incinen duygulari vardir gibi cümleleri kurmaya niyetlenmedim hic hala da niyetinde degilim. Biliyorum ki zaten bizi takip edenler bütün bunlari yüreginde hisseden ve bilincinde olan dostlar. Facebook, twitter gibi paylasim alanlarinda  bir tikla acilari, zulümleri, iskence ve tecavüzleri paylasarak bir seyler yaptigimi saniyor ve sözde vicdanimi rahatlatiyorum zaman zaman. Arkasindan ise daha güclü bir ic sizisi gelip oturuyor gögsüme. Insanlar neden acimasizdan yola cikarak sorgulamaya baslayacak olursak eger basladigimiz yere geri bile dönemeden yari yolda kaliriz gibi geliyor.

Dünya nasil var oldu, canlilik neden basladi, dogal seleksiyon acimasiz bir düzen, insan cinsinin bu bencilliginin kökeni nedir, vicdan nasil ve kimlerde en önemlisi neden gelisir, bu duyguyu icimize koyan cekecegimiz acilari ne kadar hesaplamistir ya da buna hakki var midir vs vs... bunlar gibi bir sürü bilinmezlik icinde bogusuyorken neyi neresinden tutsam elimde kaliyor. Bu sevgiyi icime koyan genlerimse eger keske bu zulme dayanacak gücü de bana verselermis. Inanci saglam olanlarin inandigi ilahi adalete ben de siginabilsem keske. Keske bilsem ki bütün bunlarin cok ama cok mantikli bir sebebi var ve bu sebep bizi mükemmel sonuclara götürecek o zaman ben de gözümü ruhumu kapar Otto ile temiz pak ve görece refah icimdeki yasamima devam ederim. Ottoya aldigim 2 - 3 euroluk oyuncaklardan kemiklerden sucluluk duymam.



Dünyayi parmagimizda oynatirken cig gibi büyüyen öfkesine kulak vermezken kör sagir dilsiz oluyoruz yahut zaten var olan bu becerilerimizi gelistiriyoruz. Ben yapamiycam, yapmak da istemiyorum. Sonu nereye varirsa varsin. Araba kirlensin, ay sonu gelmesin, hayat aksasin.. insan basinin caresine öyle güzel bakiyor ki zaman zaman olmadik yere sikinti yaratarak mutlu bile oluyor. Kim ne yapiyorsa yapsin artik. Kökten cözüm beklemenin manasi yok cünkü dünya toptan bir sekilde pislige batmis durumda. Batiran insan cinsi ise kendisiyle birlikte yaninda hayvanlari da sürüklüyor. Buna kimsenin hakki yok. Kim ne yapiyorsa yapsin artik cünkü yetti!!!!

Uzun zamandir takip ettigim magdur yuva arayan canlarin bazilari olur ya belki burdan bir sey cikar..























Balim kiz (YALOVA)

Balım evde bakılmış, tüyleri pırıl pırıl, uslu ve tuvalet eğitimli 1,5-2 yaşında bir dişi. Bebekleriyle beraber sokağa atılmış. Şimdi ona onu bir daha asla terk etmeyecek yeni yuvasını arıyoruz. Bal gözlü, orta boylarda, ev ortamına tekrar çabuk uyum göste...rebilecek bir köpek. Onu ailenizin yeni ferdi olarak kabul eder misiniz? İletişim: pawlownia@hotmail.com Yer: Yalova 
NOT: KISIRLAŞTIRILMIŞTIR. SAHİPLENDİRME SÖZLEŞMESİ İLE YUVALANDIRILACAKTIR.


















Efe (BURSA) 
Adı Efe 1,5 aylık Safkan sokak köpeği annesinin yuvalanacak 9 yavrusu daha var Efe aralarında en zayıf en kötü durumda olanıydı Aşılarını yaptırdıktan sonra iyi bir yuvası olsun orada 1 gece daha kalsa dayanamazdıEvdeki köpeğim Badem yüzünden Efeyi evde daha fazla tutamam Bursa İletişim Sonay İleri 536 573 71 04






























Barinakta Son Günleri (ISTANBUL) 

Şu bakışlardaki hüzne bakar mısınız... Bu albümde gördüğünüz tüm canlar uzun suredir yuva arıyor ve hepsinin süreleri çok ama çok kısıtlı..hepsi İstanbul/Avrupa yakasındaki bir rehabilitasyon merkezinde.. bu hafta barınaktaki son günleri, sonra gidecek yerleri yok. Belki de cins olduklarından ötürü şanssızlar..belki de barınaktaki diger arkadaslarının yanında şanslı sayılırlar.. onlara bu şansı vermek isterseniz,
İletişim : 0549 748 19 08
0535 327 99 05


 Felcli Coooker (ISATANBUL)

RM'ye geldiginde arka ayaklari tutmuyor, idrarini yaptigini farketmiyordu. Yaklasik 3 yaslarinda bir kiz, evden atildigini ve trafik kazasi gecirdgini tahmin ediyoruz. Felc tedavisi görecek.. Klinik ve gecici-kalici yuva icin destege ihtiyacimiz var. Yardim etmek isterseniz bu numaralardan arayabilirsiniz
0535 327 99 05; 0549 748 19 08
Yer: Istanbul























Barinaga terkedilen RUS FINO (ISTANBUL) 

O da barınağa terkedildi.. çok şaşkın ve çok korkuyor.. bir an önce yuva bulması lazım.. barinak şartlarina çok fazla dayanamaz.. 2 yaşlarında bir dişi..

iletişim: gnlgrn@hotmail.com

































Minik (ISTANBUL)


Bu bebek RM'ye bir kaç gün önce geldi, kimsesi yok...
Fıtığı varmış, ameliyat edildi.. 2 aylık civarı, erkek ..RM sartları aşıları olmadığı için bebekler için uygun değil, hastalık kapmadan onu çıkarmamz gerekiyor
Tedavisi bir süre daha devam ediyor ama sonrasında gidecek yeri yok...
Ona evinizi açmak, bir ömür boyu benimle olsun, ona iyi bakarım asla da terketmem diyorsanız,
Iletişim 0549 748 19 08 veya
0535 327 99 05
Yer Istanbul

















Zeyna (ISTANBUL)

Zeyna, 2 aylık bir süt kuzusuydu. Başına gelecekleri bilmeden kuyruğunu sallayarak oyun oynamaktı amacı, kalabalıkların arasına daldı, tek derdi biraz başının okşanması belki de bir kaç lokma yiyecek, ta ki kafası sürgülü ağır demir kapının arasında sıkıştırılana kadar. Saatlerce ağladı, çırpındı, dünyası karardı. Kimseler duymadı sesini, ama sonra bir melek haberini alır almaz koştu, kurtardı Zeyna Bebeği... 25 gün klinikte yaşam savaşı verdi, kendine geldiğinde gözleri görmüyor ve yürüyemiyordu. Sınırsız sevginin ve emeğin karşılığında pes etmedi Zeyna Kız, şimdi yürümeye başladı, bir gözü görmeye başladı diğeri de yavaş yavaş görmeye başladı. Gözündeki sorun nedeniyle yürürken zaman zaman dengesini kaybetse de, oldukça aşama kaydererek bulunduğu ilk halinden eser kalmadı. Şimdi 6 aylık olan bu güzel kız İstanbul içinde, yaşam kalitesini düşürmeyecek ve ona ömür boyu sahip çıkacak bir güzel yürek arıyor, siz Zeyna’nın meleği olur musunuz ?
İletişim: 0537 518 55 58 ( Sevgi Güngör)
İSTANBUL PENDİK

Umarim iyi seyler icin araci olabiliriz Otto ile bu sefer eglendirmedik belki ama iyi insanlara merhaba dedik...

*yayinladigimiz canlar denizde bir damla bile degil fakat uzun zamandir sürekli paylasilan ve hala yuva bulamayanlardan bir kaci..

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...