Zaman zaman arkadaslarimla oynamak yerine babamla kosuyoruz. Evimizden cikip sehirde ufak bir tur atiyoruz. Kostugum zaman annem cok mutlu oluyor aksamlari ona dadanmadan uyuyormusum. Bana sorarasaniz tasmasiz özgürce istedigim yere kosmayi, depar atip agaclara toslamayi, dallari kemirip, topraklara cukur acmayi tercih ederim. Babami kirmamak icin yine de sesimi cikarmiyorum. Aslinda fena da olmuyor en azindan ayaklarim aciliyor. Kosarken tek sikintim yanimdan gecen arkadaslarimla oynayamamam babamin ritmini bozuyormusum. Insanlarin kosmak icin yaratildigini düsünmüyorum hem cok komik görünüyorlar hem de cok yavaslar. Bizimkiler yaslandiklarini dusunuyorlar sanirim o yuzden bazi aksamlar da spor salonuna gidiyorlar, bense evde kalip uyuyorum cok sikici.
Iki günde bir 50-55 dakika kadar yaptigimiz kosularda 8 km kosup terli terli eve dönüyoruz. Neredeyse bir saat susuz kaliyorum ve eve geldigimde kabimdaki tüm suyu bitirip tekrar istiyorum sonra da hemen cisim geliyor. Kostugumuz yerlerde bazen parklardan geciyoruz bazen caddelerde bazen de insanlarin yanindan gidiyoruz. Bisiklet yoluna girmemeyi ve isiklarda durmayi hala beceremiyorum. Aslinda beceremiyorum degil de isime gelmiyor:) Yine de cok mutluyum cünkü bazi arkadaslarimi anne babalari hic yürüyüse cikarmiyorlar eve kapatip sadece tuvaletlerini yapsin diye on dakika gezdiriyorlar. Bu duruma cok üzülüyorum .
Birazdan kemigimi bitirip uyurum. Son olarak bugunku kosumuzdan önce cektigimiz bir kac fotograf ekliyorum, böylece benim ve babamin ne kadar iyi birer sporcu oldugunu görebilirsiniz..
Sevgiler
Otto Algida
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder